امام و شهدا

امام و شهدا !!!!
(بیائید با عمل خویش نه با حرف لبخند را
به گوشه لب امام و شهدا برگردانیم ) انشالله

کربلا یعنی که یار رهبری
از حسین عصر خود فرمانبری
بیعت ما شیعیان عین ولاست
زاده ی زهرا علی روح خداست
عده ای از شیعیان غافل شدند
از اطاعت از ولی کاهل شدند
راه حق در منظری دور از ولایت دیده اند
کاغذ سر نیزه را گویی که قرآن دیده اند
خلق را در اشتباه انداختند
یوسف ما را به چاه انداختند
کیستند اینان؟خوارج زمان
گیج و مبهوت از ولی در این زمان

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا
--------------------------------------------

بسیج محفل مقاومت عاشقانی است 
که جهاد با نفس، اطاعت محض از ولایت
فقیه،تولی و تبری، ادای تکلیف، توکل، 
جهاد اکبر، انتظار فرج و هر آنچه که رنگ
و بویی از بسیجی دارد را در خود می پروراند.

بسیج خلوت دریادلانی است که معنی 
حماسه را در ملکوت محبت به پرواز در 
می آورد و یادآور لاله هایی است که
شقایقوار از حیثیت این آب و خاک دفاع کردند.

چه زیبا گفت پیر فرزانه انقلاب 
که بسیج مدرسه عشق و مکتب
شاهدان و شهیدان گمنامی است
که پیروانش بر گلدسته های رفیع آن،
اذان رشادت و شهادت سر داده اند. 

بسیج مکتب صالحان صادقی است که 
در قبال مقتدایشان سراپا گوش هستند
و آرزوی ظهور را در دل دارند. 
ای بسیجی که شهادت را آرزو داری،
تو نیز می توانی مانند پدرت، برادرت 
و همسنگران شهیدت دست از تملق،
دنیاپرستی، هواپرستی برداری تا 
قیمتی عظیم در پیشگاه خداوند پیدا کنی.

چگونه میتوان ادعا کرد که نامه هایی که سفیران به عنوان نامه امام به مردم نشان میدادند واقعا از طرف امام زمان (عج) بوده است و چگونه میتوان اثبات کرد که آنها واقعا نایب امام بودند و دزد و شیاد نبوده اند ؟

پاسخ :

1- از لحاظ اخلاقی و رفتاری سفیران اسوه کامل و شناخته شده برای شیعیان بودند که در آن هیچ تردیدی نیست

2- نایبان خصوصا دو سفیر اول قبلا توسط امام هادی و امام حسن عسکری(علیه السلام) و خود امام زمان (عج)معرفی شده اند و مورد اطمینان بودن آنها و سفارتشان مورد تایید قرار گرفته .

3-  توقیعات کاملا مطابق دست خط امامان بود که مردم آن را می شناختند و با جوهر مخصوصی نوشته می شد. از این طریق  وکلا مى توانستند از طریق این خط به صداقت ارتباط بین نایب  با امام مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشریف ) پى ببرند. نامه و توقیعات بسیار بر صدق و امانت و درستی ادعاهای آنها دلالت می کند.

شیخ طوسى در این باره مى نویسد:

«توقیعات صاحب الامر علیه السلام ، توسط او و فرزندش محمد به شیعیان و خواص پدرش مى رسید. این توقیعات شامل اوامر و منهیات امام و پاسخ مسائل شیعیان بود. دست خط توقیعات عینا مشابه دست خط نامه هاى امام حسن عسکرى علیه السلام بود. شیعیان بر عدالت هر دو نفر اتفاق نظر دارند».(1)

 مردم دقیقا  با دستخط امام آشنا بودند. به همین سبب، شیعیان در عدالت و امانت پدر و پسر تردید روا نمی دارند.

لازم به ذکر است که نامه های که از طرف امام زمان (عج) به دست عثمان بن سعید و فرزندش می رسید  در کتب تاریخی متن کامل آنها آمده است.

در طول تاریخ هیچگاه امامان و وکیلان آنها پولی را به زور از مردم نگرفته اند و مردم با اختیار کامل و با عشق و علاقه کامل خود وجوهات را به عنوان نذر و خمس و زکات در راه اسلام به آنها میدادند، و تمامی این وجوهات در راه اسلام و برای مردم جامعه خرج می شد

4- کرامات بسیاری از آنها از جانب و دستور امام دیده می شد که هرگونه شک و شبهه ای را برطرف می ساخت .

کرامت ها و شواهد صدق در برخی موارد مستقیماً توسط امام مهدی(عج) و در برخی موارد با واسطه ی سفیران به شیعیان بیان می شد؛ تا شیعیان افزون بر این که به وجود امام مهدی (عج) ایمان داشته باشند، به نیابت نواب اربعه نیز مطمئن شوند.

سید بن طاووس می نویسد: "امام زمان(علیه السلام) را بسیاری از اصحاب پدرش امام حسن عسکری(علیه السلام) دیده و از وی اخبار و احکام شرعی روایت کرده اند. از این گذشته حضرت وکیل هایی داشت که اسم، نسب و وطن آنان معلوم بود و آنان معجزات، کرامات، پاسخ مسائل مشکل و بسیاری از اخبار غیبی را که حضرت از جدش پیامبر(صلی الله علیه و آله) روایت کرده بود، نقل کرده اند(2) اکثرا این کرامات در تاریخ ثبت شده است.

5- چه دلیلی دارد در آن جو و فشار حکومت، شخصی بی دلیل جان خود را به خطر اندازد و خود را نایب امام معرفی کند تا آنجا که می دانیم نایبان زندگی ساده و بی آلایشی داشتند و به شیعیان کمکهای فراوانی می کردند کدام ثروت را آنها برای خود اندوختند که بگوییم آنها دزد و شیاد بودند و ادعایشان دروغی بیش نیست.

در آن دوران شیعیان ادعای آنها را بادلیل و مدرک قبول کردند و شکی به خود راه ندادند حال چگونه است که در زمان حاضر عده ای در مقام قاضی و کاردان که از همه جا خبر دارد نشسته اند و قضاوت می کنند که چون نایبان از مردم پول می گرفتند آنها دزدند !!

در طول تاریخ هیچگاه امامان و وکیلان آنها پولی را به زور از مردم نگرفته اند و مردم با اختیار کامل و با عشق و علاقه کامل خود وجوهات را به عنوان نذر و خمس و زکات در راه اسلام به آنها میدادند، و تمامی این وجوهات در راه اسلام و برای مردم جامعه خرج می شد.